Główne składniki architektury Linuksa
Linux, system operacyjny z otwartym kodem źródłowym, składa się z kilku kluczowych komponentów, które współpracują ze sobą, aby umożliwić jego funkcjonalność i elastyczność.biblioteki systemowe, usługi systemowe, system plików i aplikacje1. Jądro, Shell i system plików tworzą podstawową strukturę systemu operacyjnego, umożliwiając użytkownikom uruchamianie programów, zarządzanie plikami,i efektywnie wykorzystywać zasoby systemu.

Kluczowe cechy architektury Linuksa
Modularność: Architektura Linuksa jest podzielona na niezależne moduły funkcjonalne, z komunikacją między modułami głównie za pośrednictwem wiadomości.
Projektowanie podwójnej przestrzeni: System jest podzielony na przestrzeń użytkownika (zawierającą aplikacje, biblioteki C i Shell) i przestrzeń jądra (zarządzanie podstawowymi zasobami, takimi jak procesy i pamięć).
Bezpieczeństwo: Linux wykorzystuje ścisłe zarządzanie plikami oparte na uprawnieniach w celu zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi i manipulowaniu.
Wydajność: obsługuje efektywną kompilację programów i zarządzanie pamięcią wirtualną, zwiększając ogólną prędkość systemu.
 

Rdzeń systemu operacyjnego Linux Kernel
Jądro Linusa Torvalda, opracowane w 1991 roku, służy jako podstawa systemu operacyjnego.
Zarządzanie procesami: planowanie i wielozadaniowość poprzez alokację czasu.
Zarządzanie pamięcią: wykorzystanie pamięci wirtualnej i alokacji płytek w celu optymalizacji wykorzystania fizycznej pamięci.
Sterowniki urządzeń: ułatwiają komunikację między sprzętem i oprogramowaniem.
System plików: obsługa wielu typów systemów plików (np. ext4, NFS) za pośrednictwem jednolitego interfejsu.
Sieci: zarządzanie protokołami sieciowymi i transmisją danych.
 

Interakcja użytkownika i usługi systemowe
Shell: działa jako interfejs użytkownika, analizując polecenia i komunikując się z jądrem.
Biblioteki systemowe: Zapewniają wstępnie skompilowane moduły kodu (np. biblioteki C) w celu uproszczenia rozwoju aplikacji.
Usługi systemowe: procesy tła (daemony), które automatycznie uruchamiają się podczas uruchamiania, oferując funkcjonalności takie jak zdalne zarządzanie i automatyczne kopie zapasowe.
 

Hierarchia systemu plików
Linux używa hierarchicznej struktury systemu plików o kluczowych cechach:
Zjednoczony interfejs: abstrakcja różnych typów systemów plików (lokalnych, sieciowych, wirtualnych) w jedną strukturę typu drzewa.
Bezpieczeństwo: Dostęp do plików jest kontrolowany za pośrednictwem uprawnień do czytania/pisania/wykonywania dla użytkowników, grup i innych.
 

Architektura ta zapewnia przystosowanie się Linuksa do różnych środowisk, od komputerów osobistych po serwery przedsiębiorstw i infrastrukturę chmurową.Zrozumienie jego składników jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem i rozwoju.